देवदेवे गते तस्मिन्सोऽङ्गुष्ठाग्रनिपीडिताम्।
कृत्वा वसुमतीं राम संवत्सरमुपासत॥

ऊर्ध्वबाहुर्निरालम्बो वायुभक्षो निराश्रयः।
अचलः स्थाणुवत्स्थित्वा रात्रिं दिवमरिन्दम॥

अथ संवत्सरे पूर्णे सर्वलोकनमस्कृतः।
उमापतिः पशुपती राजानमिदमब्रवीत्॥

प्रीतस्तेऽहं नरश्रेष्ठ करिष्यामि तव प्रियम्।
तमब्रवीन्नृपवरो गङ्गां धारय वै हर॥

इत्युक्तो वचनं भर्गः करिष्यामि प्रियं तव।
शिरसा धारयिष्यामि शैलराजसुतामहम्॥

ततो हैमवती ज्येष्ठा सर्वलोकनमस्कृता।
उमापतेर्वचः श्रुत्वा गङ्गा क्रोधसमन्विता॥

तदा सातिमहद्रूपं कृत्वा वेगं च दुःसहम्।
आकाशादपतद्राम शिवे शिवशिरस्युत॥

तदा सातिमहद्रूपं कृत्वा वेगं च दुःसहम्।
आकाशादपतद्राम शिवे शिवशिरस्युत॥

तस्या वलेपनं ज्ञात्वा क्रुद्धस्तु भगवान्हरः।
तिरोभावयितुं बुद्धिं चक्रे त्रिणयनस्तदा॥

सा तस्मिन्पतिता पुण्या पुण्ये रुद्रस्य मूर्धनि।
हिमवत्प्रतिमे राम जटामण्डलगह्वरे॥

सा कथञ्चित्महीं गन्तुं नाशक्नोद्यत्नमास्थिता।
नैव निर्गमनं लेभे जटामण्डलमोहिता॥

तत्रैवाबम्भ्रमद्देवी संवत्सरगणान्बहून्।
तामपश्यन्पुनस्तत्र तपः परममास्थितः॥

अनेन तोषितश्चाभूदत्यन्तं रघुनन्दन।
विससर्ज ततो गङ्गां हरो बिन्दुसरः प्रति॥

तस्यां विसृज्यमानायां सप्त स्रोतांसि जज्ञिरे।

ह्लादिनी पावनी चैव नलिनी च तथापरा।
तिस्रः प्राचीं दिशं जग्मुर्गङ्गाः शिवजलाः शुभाः॥

सुचक्षुश्चैव सीता च सिन्धुश्चैव महानदी।
तिस्रस्त्वेता दिशं जग्मुः प्रतीचीं तु शुभोदकाः॥

सप्तमी चान्वगात्तासां भगीरथमथो नृपम्।

भगीरथोऽपि राजर्षिर्दिव्यं स्यन्दनमास्थितः।
प्रायादग्रे महातेजा गङ्गा तं चाप्यनुव्रजत्॥

गगनाच्छङ्करशिरस्ततो धरणिमाश्रिता।
व्यसर्पत जलं तत्र तीव्रशब्दपुरस्कृतम्॥

मत्स्यकच्छपसङ्घैश्च शिंशुमारगणैस्तदा।
पतद्भिः पतितैश्चान्यैर्व्यरोचत वसुन्धरा॥

ततो देवर्षिगन्धर्वा यक्षाः सिद्धगणास्तदा।
व्यलोकयन्त ते तत्र गगनाद्गां गतां तथा॥

विमानैर्नगराकारैर्हयैर्गजवरैस्तदा।
पारिप्लवगतैश्चापि देवतास्तत्र विष्ठिताः॥

तदद्भुततमं लोके गङ्गापतनमुत्तमम्।
दिदृक्षवो देवगणाः समीयुरमितौजसः॥

सम्पतद्भिर्सुरगणैस्तेषां चाभरणौजसा।
शतादित्यमिवाभाति गगनंगततोयदम्॥

शिंशुमारोरगगणैर्मीनैरपि च चञ्चलैः।
विद्युद्भिरिव विक्षिप्तमाकाशमभवत्तदा॥

पाण्डुरैः सलिलोत्पीडैः कीर्यमाणैः सहस्रधा।
शारदाभ्रैरिवाकीर्णं गगनं हंससम्प्लवैः॥

क्वचिद्द्रुततरं याति कुटिलं क्वचिदायतम्।
विनतं क्वचिदुद्भूतं क्वचिद्याति शनैः शनैः॥

सलिलेनैव सलिलं क्वचिदभ्याहतं पुनः।
मुहुरूर्ध्वमुखं गत्वा पपात वसुधातलम्॥

तच्छङ्करशिरोभ्रष्टं भूमितले पुनः।
व्यरोचत तदा तोयं निर्मलं गतकल्मषम्॥

तत्र देवर्षिगन्धर्वा वसुधातलवासिनः।
भवाङ्गपतितं तोयं पवित्रमिति पस्पृशुः॥

शापात्प्रपतिता ये च गगनाद्वसुधातलम्।
कृत्वा तत्राभिषेकं ते बभूवुर्गतकल्मषाः॥

धूतपापाः पुनस्तेन तोयेनाथ सुभास्वता।
पुनराकाशमाविश्य स्वान्ल्लोकान्प्रतिपेदिरे॥

मुमुदे मुदितो लोकस्तेन तोयेन भास्वता।
कृताभिषेको गङ्गायां बभूव विगतक्लमः॥

भगीरथो हि राजर्षिर्दिव्यं स्यन्दनमास्थितः।
प्रायादग्रे महातेजास्तं गङ्गा पृष्ठतोऽन्वगात्॥

देवाः सर्षिगणाः सर्वे दैत्यदानवराक्षसाः।
गन्धर्वयक्षप्रवराः सकिन्नरमहोरगाः॥

सर्वाश्चाप्सरसो राम भगीरथरथानुगाम्।
गङ्गामन्वगमन्प्रीताः सर्वे जलचराश्च ये॥

यतो भगीरथो राजा ततो गङ्गा यशस्विनी।
जगाम सरितां श्रेष्ठा सर्वपापविनाशिनी॥

ततो हि यजमानस्य जह्नोरद्भुतकर्मणः।
गङ्गा सम्प्लावयामास यज्ञवाटं महात्मनः॥

तस्या वलेपनं ज्ञात्वा क्रुद्धो जह्नुश्च राघव।
अपिबच्च जलं सर्वं गङ्गायाः परमाद्भुतम्॥

ततो देवाः सगन्धर्वा ऋषयश्च सुविस्मिताः।
पूजयन्ति महात्मानं जह्नुं पुरुषसत्तमम्।
गङ्गां चापि नयन्ति स्म दुहितृत्वे महात्मनः॥

ततस्तुष्टो महातेजाः श्रोत्राभ्यामसृजत्पुनः।

तस्माज्जह्नुसुता गङ्गा प्रोच्यते जाह्नवीति च।

जगाम च पुनर्गङ्गा भगीरथरथानुगा।
सागरं चापि सम्प्राप्ता सा सरित्प्रवरा तदा।
रसातलमुपागच्छत्सिद्ध्यर्थं तस्य कर्मणः॥

भगीरथोऽपि राजर्षिर्गङ्गामादाय यत्नतः।
पितामहान्भस्मकृतानपश्यद्दीनचेतनः॥

अथ तद्भस्मनां राशिं गङ्गा सलिलमुत्तमम्।
प्लावयद्धूतपाप्मानः स्वर्गं प्राप्ता रघूत्तम॥